καταυχένιος

-ια, -ιο (Α καταυχένιος, -ον, θηλ. και -ενία)

αυτός που εκτείνεται πάνω στον αυχένα ή καταφέρεται κατά τού αυχένα (α. «καταυχενίους λυσαμένη πλοκάμους», Ανθ.Παλ.

β. «καταυχενίοις [ή -ίαις] πληγαῑς», Μ. ΑΘαν.)

νεοελλ.

το ουδ. ως ουσ. το καταυχένιο

κομμάτι υφάσματος που κρέμεται από το πίσω τμήμα στρατιωτικού πηληκίου και καλύπτει τον αυχένα προφυλάσσοντάς τον από τον ήλιο ή τη βροχή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -αυχένιος (< αὐχένιος < αὐχήν, αὐχένος), πρβλ. επ-αυχένιος, περι-αυχένιος)].